आमची आई येकदम वाईट.
च्या काय देत नाही कदी.
ही मोटी मान्सं बरी च्या पित्यात. आमाला मात्र
न्हाई.
आण्णा म्हन्त्यात, “चहा नको पिऊ; काळी होशील.”
त्यादिशी पाटीलकाका आल्ते. आई च्या दिऊन बोलत
बसली तितचं.
मला म्हन्ली, “बेटा, तेवढी कपबशी आत नेऊन ठेव
मोरीत. न फोडता ने.”
आता पावणे होते; तेंच्यासमोर आईचं ऐकाया पायजे
ना! वाईट असली ती तरी!
पाटीलकाकांनी कपात उलिसा च्या तसाच ठुला व्हता.
म्या पिऊन टाकला तो गपचिप.
येकदम झ्याक.
तवापासून आले पावणे, की उचल कपबशी ...
प्या च्या.....
पावणे नाय आले तर?
म्या रस्त्यावर जाऊन कुणालाबी सांगतिया “आई-आण्णा
बोलावत्येत” म्हनूनशान.
आई करतेच च्या.
म्याबी पिते.
उलिसा.
गपचिप.
* शतशब्दकथा
