ग्रॅन्ड पॅलेस, बँकॉक, जून २०१६

Thursday, August 28, 2014

२०८. क्षमा

“तू माझी क्षमा मागितली पाहिजेस”, ती म्हणाली.
डोळ्यातले अश्रू लपवत तो “आय अ‍ॅम सॉरी” म्हणाला.
“सॉरी नाही, क्षमा माग”, ती तिच्या शब्दावर ठाम होती.
“मला क्षमा कर,” तो थरथरत्या आवाजात म्हणाला.  

“तूही क्षमा मागितली पाहिजेस”, शेजारच्या उदास स्त्रीकडे वळून ती त्याच स्वरांत उद्गारली.
“मी तुझी क्षमा मागते,” म्हणताना त्या स्त्रीला हुंदका आवरता आला नाही.

तिथे आता सुन्न शांतता होती.
एकदाही मागे वळून न पाहता, अगदी सावकाश ती छोटी मुलगी खोलीच्या बाहेर गेली.

“हं! तर आता तुमच्या पाच वर्षांच्या मुलीचा ताबा कोणाकडे असावा याबाबत आपण बोलू ....” वकील म्हणाली.

लाडक्या लेकीची क्षमा मागताना कोसळलेले आई-बाप पुन्हा दोन स्वतंत्र माणसं झाली.  
**

Wednesday, August 13, 2014

२०७. अल्लड रेषा ..

अल्लड रेषा, धावत जाती
निरागसाची. त्यांची वळणे,
शब्द बिलोरी. जोडत गेले
बंध जगाचे, हलके गळणे;

लौकिकात मग, आच जराशी
उगी मनाचे, थोडे ढळणे,
नाते तुटता, भग्न पसारा
स्मशानसाक्षी, किंचित जळणे;

असेच होते, पुन्हा तसे का?
म्हणत उरले, हे हळहळणे,
आसू पुसले मी माझे अन
हसत भोगले, हेही कळणे.