२१६. सपान

साळंला सुट्टी पडली की दादा येतो.
न्हायतर तो तिकडं शेरात पोरांच्या संगट -हातोय.
आई, अण्णा, आज्जी त्याच्याच मागं असत्येत.
लाड करायला.

दादाची माज्यावर लई माया.
माजं तो आईकणार म्हन्जे धापैकी धा.

आज्जी म्हन्ली, ‘’उठा आन्जाक्का”.
" दादा कुठंय?” म्या इचारलं.
“अण्णा गेलेत त्याला आणायला,” आज्जीबाई म्हन्ली.
“ कायबी बोलू नग. राती दादाच्याच कुशीत झोपली व्हती,” म्या बोल्ली.

" दादा, दादू, दाद्या...” म्या बोलावलं. यीना तो.
आई आली. “रडू नकोस. दादा येतोय संध्याकाळी.”
"काल आला की” म्या पुन्ना बोल्ले.
“ स्वप्न पडलं तुला दादा आल्याचं. खोटं असतं ते”, आई म्हन्ली.

खोटं?
मंग हेच सपान.

हेला कसं घालवायचं असतंय?
पुन्यांदा उलिसं झोपून?

* शतशब्दकथा